iStory: A Practical Spiritualist

(I wrote this article-or compiled it from my dairy pages-for the college magazine Beacon last year in the month of November. I wrote it before Steve's (Steve Job's) biography was released.)

How much a person should love doing his job or work to continue to do it even when he knows that he is going to die soon? To be precise until one and a half months before he dies, and that too because he cannot, literally, do anything else on his own.

Steven Paul Jobs in his late 20s..........

 It’s ironical that the central aspect of Steve Jobs’ famous Stanford University speech revolved about one thing- Death, which he called- “probably the single most best invention of life”. He waged an unflinching public battle (or I should call it a ‘war’) against this best invention of life.

Who is Steve Jobs? Why do people like him so much? (How many times do you see people light candles, shed tears when a certain business leader or an innovator dies?)

 Steve Jobs is certainly more than what he appears to be- an innovator who has 342 patents to his credits (with the last patent being issued on the day before he died), a great business leader on whose return Apple’s share price doubled each 21 ½ months, the only person in the history to effect revolution in 6 industries (Thomas A. Edison could do it in 3 industries!). He is all these but more. To try to put into (my) words-he is a human phenomenon, a personification of a philosophy with its unique aroma. 

When Steve Jobs talks about some crazy people who change the world in that Apple’s famous “Think Different” ad campaign, he was explaining himself out. It was like Jobs was dedicating that ad to himself. 

“Because people who are crazy enough to think that they can change the world are the ones who actually do. We make products for those people. In their craziness we see genius.”- He says during the introduction of that ad for the fist time. Then in another interview he says-“One of the greatest motivations to make a great product is to use it yourself”. The point is he considered himself as one of those ‘crazy people’.

 Here is one more thing that explains his credo- when asked about what drives him he replied

“When you grow up you tend to get told that the world is the way it is. And your life is just to live your life inside the world-try not to bash into the walls too much, trying to have a nice family life, have fun, save little money………… That’s very limited life. Life can be much broader.

Once you discover one simple fact ……..and that is everything around you that you call life, was made up by people who were no smarter than you. And you can change it. You can influence it. You can build your own things that other people can use.

The minute that you understand that you can poke life….and actually something ….. Something if you push in and something will pop-out the other side. You could change it, you could mould it. That’s may be the most important thing. Once you learn that, you will never be the same again.”

He did absolutely this. He poked life. He questioned the conventional wisdom. Jobs, intrigued by eastern philosophy, had explored the areas of intuition and spirituality. He used to believe that everything in this world was some way connected. When Mike Mariccula, a former Intel executive, wanted to invest a quarter million dollars in Apple (when the company was still in Jobs parents’ garage), he said to him, 

                         “It’s not a company we are building in here. It is practically spiritual. It’s about reviving a culture, dead gods you know”.  

                                    He didn’t believe in god but said he would like to believe in something like an afterlife during the latter part of his life (when death seemed nearer and more certain than ever). He tried to put his ideals and passions into his products. The reasons why iPhone doesn’t have an On/Off switch, why Apple moved into music and retail industries, why Jobs kept on trying to make the best animated film for years and years (Toy Story) when there were so many setbacks……….all could be found in his philosophy of life.  It was not only the ultra-showmanship that pervaded his famous product launches, but a great inexplicable energy.

                                Talking about money- Jobs started taking a salary of $1/- per year well before City Bank’s Vikram Pandit started doing it. 
 “That guy was worth $2million dollars when he was 22 (years), 20 million when he was 23, and 200 million when he was 24. How could money motivate him?”- questions one of the early employees at Apple and a famous technology journalist. Jobs was inspired  by the then counterculture movement in the late 60s (during which he said to Steve Wozniak once showing the protestors “They think they are the revolutionaries-they are not, we are. We are true revolutionaries.”). There was always this rebel streak in Steve Jobs. When he needed a capable executive to look after the daily functioning of Apple, he consulted the then Pepsi-Cola President John Sculley. Sculley expressed his concerns about why he should leave such a big company to join a fledgling in Silicon Valley, Jobs replied in his own natural style-

"Do you want to sell sugar water for the rest of your life, or do you want to come with me and change the world?"

Of course he did come, and joined Apple. But later, after Jobs ‘got fired’ (that’s the way he calls it, though he actually resigned after being limited by the Apple’s board from daily managerial roles) from the company, he said to his employees before leaving it for the last time-

 “I am not wearing the right kind of pants to run this company” (He was wearing half jeans with bare foot at that point!).

Jobs was ruthless, mercurial, charismatic, demanding, and despotic……..so goes the list of the adjectives when it comes to his leadership style especially in his young age. One of his early employees who worked on Macintosh projects said- “Had he born in the right place and time, Jobs would have made a great French emperor” (referring to the well know French desire for blood baths!). But all the while he derived the best loyalty that any leader/manager can expect from his employees. He was charismatic and persuasive though temperamental.

                Jobs was, for some part, guided and inspired by the Silicon Valley legends-Bill Hewlett and David Packard. When he was in ninth standard and needed a frequency counter device, Jobs searched the telephone directory and called Hewlett and asked him for the missing parts. Intrigued by the boy’s audacity, Hewlett had not only given him the required part but also an internship at the HP. Jobs has continued this tradition of Silicon Valley-guiding Mark Zukerberg of Facebook, and Larry Page of Google. In an interview when asked for a suggestion for the entrepreneurs, he said-

“People say you got to do what you do. And the reason is- after a point of time it gets so very hard…..so harder that unless you love it, unless you have fun doing it, you give give-up. Because we are rational, who would want to put up with this stuff if you don’t love it”

                      Jobs always considered him as an outsider in the industry and showed a strong penchant for privacy once he learned of his life threatening disease. He said that those who have never used psychedelics including his wife, Laurene Powell, could never understand him completely. The things that he values are drastically different from what an average man or a CEO values. Once he mentioned that he would trade all his technology just for an afternoon meet with Socrates.

                    What could be the biggest legacy of Steven Paul Jobs? It could be subjective to the person who judges it- personal computers, mobile technology, portable music, tablet computing, or animated motion pictures-but to the humanity he gave an example. An example of an extraordinary life lived with nothing but love at each moment.

“Remembering that I'll be dead soon is the most important tool I've ever encountered to help me mak­­­e the big choices in life," Jobs said during a Stanford commencement ceremony in 2005.

"Because almost everything -- all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure -- these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart"

Apollo 11: A Symbol of Man's Greatness

This is the post written by Ayn Rand after she attended the launching of the Apollo 11- a space flight which put the man on moon for the first time.
What got me thinking particularly is the last paragraph which I read in the book The Virtue of Selfishness in a boring class yesterday.
 "Frustration is the leitmotif in the lives of most men, particularly today—the frustration of inarticulate desires, with no knowledge of the means to achieve them."

Apollo 11: A Symbol of Man's Greatness

Sam's Stingyness and Success

(Sam Walton, founder of world's largest retail chain-Walmart, is one of the greatest leaders and visionaries the earth has ever seen. I was totally in awe by this giant when I read his autobiography-Made in America. With the encouragement of Mr.Ashok Kanetkar, a wonderful person and a visiting faculty here at SIBM, I wrote this article)  

"Throughout the centuries there were men who took first steps, down new roads, armed with nothing but their own vision”- Ayn Rand (The Fountainhead)

Man of mind blowing passion and energy-Sam Walton

Sam Walton, founder of Walmart stores Inc. was a visionary businessman who revolutionized the retail industry in America. He started working as a low level clerk in JC Penny retail stores and worked his way up to create the world’s largest retail chain, Walmart. Until 1985, when Forbes magazine named Sam Walton-the richest man in America, nobody really cared much about this unassuming, small town guy whose company was doing around $30 billion in annual sales at that time. All of a sudden Sam Walton became the focal point of media.

In the words of Sam Walton

“……….The next thing we knew, reporters and photographers started    flocking down here to Bentonville, I guess to take pictures of me diving into some swimming pool full of money that they imagined I had, or to watch me light big fat cigars with $100 bills while the hootchy-kootchy girls danced by the lake ”

But here was a guy who would neither give any appointment to the reporters for their interviews about his life style nor provide any flashy content for their magazines but rather shocked them with his down to earth habits like riding in his pickup truck with his bird dogs (for hunting), wearing shirts that were bought in his own Walmart stores, and taking haircuts at a local barber shop off the street. They became curious and the more they pulled the ropes, the more ‘interesting’ things they came to know: being the head of company Walton would refuse to fly first class; though he had a passion for flying and bought some aircrafts nothing was bought new; whenever they go on buying trips they (Walmart negotiators, including Walton himself) would share a room between two persons and eat (if they get time) at cheap restaurants. So came the depiction in the media

“The media really portrayed me as a really cheap, eccentric recluse, sort of a hillbilly who more or less slept with his dogs in spite of having billions of dollars stashed away in a cave”- says Walton in his auto-biography.

This makes one wonder- how a person can be so dedicated or from other point of view so ‘frugal’ (driving in an old pickup truck when being the richest man on earth?). However his being so strict with money is only one face of the coin.

The other face is his core philosophy which, in fact, was one of the corner stone principles behind Wal-Mart’s success. This principle had been ingrained in him since his childhood.

“We learned from a very early age how much hard work it took to get your hand on a dollar, and when you did it was worth something. One thing my mother and dad shared completely with me was their approach to money: they just didn’t spend it”- Sam Walton (Made in America)

How does that relate to the success of Wal-Mart?

Wal-Mart has championed and excelled in the concept of discounts-the cheaper you offer, the more people will buy. Hence the idea was to keep costs as much low as possible and offer the goods at as much low prices as possible. As Walton says

“Every time Wal-Mart spends one dollar foolishly, it comes right out of our customers’ pockets. Every time we save them a dollar, that puts us one more step ahead of the competition- which is where we always plan to be.”

Of course, Walton was successful in this aspect. To this day there is a deep rooted culture in Walmart to keep the costs down allowing it to price to the lowest level and that paved the way for its brilliant success. Not just being frugal, Sam Walton had some other values that he believed in and he would stick to them obsessively. Walton had a ferocious passion towards his business which would, sometimes, drive his employees (‘associates’-as he calls them) crazy. Says Walton……

I think I overcame every single one of my personal shortcomings by the sheer passion I brought to my work. I don't know if you're born with this kind of passion, or if you can learn it. But I do know you need it. If you love your work, you'll be out there every day trying to do it the best you possibly can, and pretty soon everybody around will catch the passion from you —like a fever.

It's almost embarrassing to admit this, but it's true: there hasn't been a day in my adult life when I haven't spent some time thinking about merchandising. It has been an absolute passion of mine. It is what I enjoy doing as much as anything in the business. (Made in America)

A look at the growth of Walmart vindicates, albeit partially, his hunger for growth.

Year	No. of Stores	Sales
1970	32	$31 million
1972	51	$78 million
1974	78	$168 million
1976	125	$340 million
1978	195	$ 678 million
1980	276	$1.2 billion

Walton, with his insatiable desire to improve and learn more and more, would always search for a new idea that he can implement in Walmart. The following is one of such hundreds of incidents depicting the intensity of his desire.

KURT BARNARD, RETAILING CONSULTANT:

"I was executive vice president of the discounters' trade association, working in my New York office one day in 1967. My secretary said there was a man out front who wanted to join our group. I said I would give him ten minutes. So in comes this short, wiry man with a deep tan and a tennis racket under his arm. He introduced himself as Sam Walton from Arkansas. I didn't know what to think. When he meets you, he looks at you—head cocked to one side, Forehead slightly creased—and he proceeds to extract every piece of information in your possession. He always makes little notes. And he pushes on and on. After two and a half hours, he left, and I was totally drained. I wasn't sure what I had just met, but I was sure we would hear more from him."

First true information-age CEO

As early as 1966, when he had 20 stores, he attended an IBM school in upstate New York. His goal: to hire the smartest guy in the class to come down to Bentonville, Ark., and computerize his operations. He realized that he could not grow at the pace he desired without computerizing merchandise controls. He was right, of course, and Wal-Mart went on to become the icon of just-in-time inventory control and sophisticated logistics--the ultimate user of information as a competitive advantage. Today Wal-Mart's computer database is second

Only to the Pentagon's in capacity, and though he is rarely remembered that way, Walton may have been the first true information-age CEO.

Sam Walton was a man of principle. He believed in his values so obsessively that he was just incapable of breaking those principles (one day before dying in hospital from cancer, he inquired the local Walmart store manager about the performance of the store!). He wanted to set an example, so that the right kind of culture is set in the organization. And so was he successful in his vision. To this day that culture of keeping costs low and leveraging communications can be seen in Walmart, which has grown into the mammoth that is with $420billions annual sales (world’s largest company in terms of sales), employing over 2 million people (largest private employer). For any company to achieve this kind of success there should be a strong foundation of basics and Sam Walton had just provided that for Walmart.

(I read Sam Walton's autobiography, Made in America, in the month of August, 2011.  )

ఓ వెచ్చని ఙ్ఞాపకం - అనంతపురం

అన్ని చోట్లా క్లాక్ టవర్, ఇక్కడ మాత్రం టవర్ క్లాక్-అనతపురం టవర్ క్లాక్ సెంటర్

అనంతపురం.
కొత్తగా అక్కడికి వెళ్ళినవాళ్ళు ముందుగా గమనించేది-గుంతల రోడ్లు.
ఇంకా మురికి కాలువలు, మరికాస్త నిశితంగా చూస్తే లుంగీల్లో తాగుబోతులు.
బయటివాళ్ళకి (!?) అనంతపురం అంటే అంతేనేమొ.
మరి నాకు? 
..............................................
అ ...నం... త... పురం 
ఉప్పొంగే ఓ భావోధ్వేగం.  
చెరిగిపోని ఓ తియ్యని ఙ్ఞాపకం.
పెరిగే గుండె చప్పుడు.
ఎందుకంత ప్రత్యేకత?

తిరిగిరాదని తెలిసినపుడు గతాన్ని ఉన్నదానికన్నా ఘనంగా ఊహించుకుంటాం. అందువల్లనేనా?
కావచ్చు. కాని అదే పూర్తి కారణం కాదేమొ! 
నా జీవితంలో అక్కడ గడిపిన ఆ సమయానిదనుకుంటా, ఆ ప్రత్యేకత.  
17 సంవత్సరాల వయస్సు-ఉన్నట్లుండి ప్రపంచం పెద్దగా అయినట్లు ఓ కొత్త feeling.
కొత్త కాలెజ్, గంపెడు కలలు, కొత్త స్నేహలు, పలకరింపులు-మామ, బాబాయ్ (ఇన్ని కొత్తలుండబట్టేమొ, పాతూరు (Old town in Anantapur) కూడ కొత్తగా కనిపించింది. కనిపిస్తూనే వుంది. ఇక మీద కూడ అలాగే వుంటుంది అనుకుంటా! ) 
 ...................
ఇంకా అక్కడ చేసిన చిలిపి పనులు!
Oh, god!
జాగింగ్ కని పదహారు కిలోమీటర్లు పరిగెత్తుతూ బుక్కరాయ సముద్రం వెళ్ళడం (నిజానికి అంత దూరం వెళ్ళనవసరం లేదు. దారి సరిగా తెలియక ఓ 5కి.మి. లు ఎక్కువ పరిగెత్తాం).
ఎవరు చేస్తారు ఈ 'పిచ్చి ' పనులు? ఇంకెప్పుడన్నా చెయ్యగలమా? 
నడుములోతు నీళ్ళలో నాలుగు గంటలు ఈత! (కాలెజ్ వెనుక వున్న swimming pool లో)
చిన్న railway station ప్రసన్నాయపల్లి (కాలెజ్ కి దగ్గర్లో)- ఎంత పెద్ద relation! 
రివ్వున వీచే ఆ గాలిలొ, station లో వున్న బల్లపై కూర్చొని చదివిన గొప్ప పుస్తకాలు.
విశాలమైన ఆ నీలి ఆకాశానికి-Stephen Covey, Ayn Randల పుస్తకాల్లో భావాలకి ఎదో సంబందం ఉందనిపించేది.
వయస్సుతో సంబందం లేకుండా అక్కా, అన్నా అనే పిలుపులు (అనంతపురమంతటా!).
ఇక అంతపురానికే ప్రత్యేకమైన తిండ్లు-ఉగ్గాని, curd rice, జొన్న రొట్టెలు, ఓళిగలు. అన్నింటినీ మించి లస్సి సెంటర్ లొ లస్సి.
సాయంకాలం సూర్య కిరణాల్లో ఇస్కాన్ మందిర అందాలు.

ISKCON temple in Anantapur

ప్చ్.....అన్నీ గడిచిపొయాయ్.
ఇలాంటప్పుడే అనిపిస్తుంది-Life is a bitch అని. But actually its the other way around. ఇంకొక్క సంవత్సరం అక్కడే వుండుంటే, ఖచ్చితంగా అనంతపూర్ బోర్ కొట్టుండేది. 
కాలానికి అనుగుణంగా, ముందుకు వెల్లడమే మార్గం.
అలా కాకుండా గతంతో గట్టి బంధాలు ఏర్పరుచుకునేవాళ్ళకి ఈ తీయని గాయాలు తప్పవేమొ! 
 

An Extraordinary Man

With Sri Raj Mohan Gandhi

Date: 29th June, 2011.

Panchgani.

(Visited the beautiful hill station as part of a program by SIBM. Stayed there for two days and one night. That night I didn't have sleep. Wrote this piece on FB around that time)

Miracles happen!!

Believe me, they do.

There was a time when I read "My Experiments With truth-M.K.Gandhi".

It was like a mirror.

So plain, so clear.

As if there was nothing to hide,

As if it was you who was addressed in that book,

The sweetness in the pain that you go through- just for the sake of your principles when all the world is looking at you and thinking "What a fool!!"

The depth of passion that you feel when all the hardships are fighting right against you, and you are well aware that your cause is worth fighting for.........

So what if you don't believe in his principles?

He may just be a weak man physically but his was one of the 'Strongest Souls' that was ever born on earth.

I couldn't help but weep while reading some pages from that book.

The next time (and every time from then onwards!) when I saw his statue in M.G.Bus Stand (Hyderabad),  I went to him........

In great humility I prayed him (God, I'm a strong agnostic!) "Please give me a fraction of the strength you had."

And here, on 28th June,2011,  at Panchgani I had the opportunity to shake hands with Mr.Raj Mohan Gandhi (grandson of Gandhiji).

And to tell you something- this was an amazing person.

The right person to bear the surname.

What a great man he was!

What a huge knowledge he has!

At last when asked to write one principle which he held all his life,

He wrote, "Ravi do everything for another person and for God".

One Memorable Day at SIBM

 Date: 19th June,2011

Place: Lavale, Pune.

(I wrote this article during my early days of the MBA. Interaction with great people during induction period, breath-taking beauty of the campus, and above all a great opportunity to learn were making me quite unsettled  with excitement and exuberance.) 

Symbiosis  Campus on a night.

How do you feel if you have to submit analysis (and solutions!) on two cases (one about an American Shampoo Company launching shampoos in India, other about the financial viability of Volvo buses) of which u know nothing about just on the 6th day classes start at your B-School?

Well suppose you are a branded "JNTU seed batch candidate"-known for the notorious ability to study for hours, you would work well into the midnight (or early morning I should say-it was 2.30am) before the submission day...........

You scribble your ideas, propositions and whatever the B.S (not 'Business Strategy', here B.S stands for "Bull Shit"!) that your (dirty) brain can think of on some ten pages, then spend hours managing to cram it into a single page (one side of A4 sheet, for each case), fumble with MS Excel (it was the 1st time for u to work over an Excel sheet in your life) and prepare a sheet with all the calculations, and at last minute u start hurrying to the class............

As usual you skip breakfast (for the third time consecutively!) and manage to enter the class a good 10seconds before it starts.

Then the real story starts.

When the professor explains how wrong and deadly your ideas can be to a company, and without any pity thrashes aside all your ideas and analysis.......you find yourself staring into all the pages of your analysis and ask yourself "Shit man, Am I dumb to this extent?? Isn't there a single good thought that came to my mind???"

Well, class was over. Tired (exhausted!), frustrated and anyway with a feeling that after all you found some 10 ways that won't work in Business you returned to your room and unconsciously fell into a deep sleep......

40 minutes into the sleep, all of a sudden your mobile bells like a siren in hell!

Call from college office.

Summoned to be there in "The Registrar's Office", in ten minutes with a photograph of your damn handsome face!!

"Ye kya hua! Did I do any mistake during certificate submission?"

Hoping that there wasn't anything wrong u hurry back to The office...........

There in the registrar's office you see a magnanimous person (you wonder why you feel like that!) sitting in the chair of Registrar (Mr.Anand Singh, the Registrar).

"Om sai ram, god please see to my problem. Don't make him mad at me"

Praying to your favorite god, you ask in the humblest and the most sincere way you could sound, "Excuse me sir, I'm Ravi Garlapati,may I come in??"

He looks up,smiles (God, Is this a good sign!?) and says "Yes".

Once you enter he takes out a form and giving it says,

"Congrats (!?)

You are (one of) the topper(s) of SNAP (Highest scoring person who has joined in any Symbiosis Institutes)

Symbiosis International University offers a scholarship to u. Fill this form and bring it here."

BINGO!!!!!!

At last some respite (and not in small level. You only know how badly you need those bucks)

You knew all along that u could be among the toppers, but now that it's "Official"

Sipping hot tea (to be frank-it really tastes good), seeing the sun descending behind Lavale hills (Pune)

U say "What a day it's been!"

Thank you SIBM,

for everything.

"టూ ఫార్టీ"

అంతులేని ఆదర్శానికి మూలం: మా కాలేజ్-JNTU మెయిన్ బిల్డింగ్

"Fujitsu is the world's 3rd largest............." ఆపరేటర్ కాల్‌ని  హోల్డ్‌లో పెట్టడంతో, ఓ పక్క వింటూ ఇంకో పక్క డెస్క్‌టాప్‌పై ఎకనామిక్ టైమ్స్ న్యూస్ పేపర్ చదువుతున్నా. MBAలో బాగంగా ఈ సాఫ్ట్‌వేర్ కంపెనీ లో ఇంటెర్న్‌షిప్.............

"Are you there sir?"- మృధువైన అమ్మాయి కంఠస్వరం.

"Yes"

"Your extension number has been changed from one fifteen to two forty"

"Two forty!? You mean 25240?"-అప్రయత్నం గా చిరునవ్వు, అంతకన్నా ముందు ఆనందం కలిగాయి.

"Yes sir. Anything else?"

"Nothing. Thank you."-ఈ సారి అలవాటుగా కాకుండా, కావాలని  చెప్పాను.

                                               ***************************

Place: సెమినార్ హాల్, మెకానికల్ డిపార్ట్‌మెంట్, JNTU అనంతపూర్.

Date: 27 సెప్టెంబర్, 2007.

"..............ఆ నంబర్ ని బాగా గుర్తు పెట్టుకోండి. ఇది మీ

అడ్మీషన్ నంబర్ అండ్ రోల్ నంబర్ ఆల్సొ. ఇందులో ఫస్ట్ టూ డిజిట్స్ 07  మీ ఇయర్ ని.........." -మెకానికల్ డిపార్ట్‌మెంట్ హెడ్ మాట్లాడుతున్నాడు.

"జీరో  సెవెన్  జీరో  జీరో  వన్  ఏ  జీరో  టూ  ఫోర్  జీరో"- కింద ఉన్న అడ్మీషన్ ఫాం ని చూస్తూ వేళ్ళపై లెక్కపెట్టా. మొత్తం పది అంకెలు.

"What the f***! Such a long code to my ass?"- చిరాకేసింది, నంబర్లు గుర్తు పెట్టుకోవడంలో కాస్త వీక్.   

ఆ మీటింగ్ తర్వాత క్లాస్‌లోకి వెళ్ళాం.మెయిన్ బిల్డింగ్‌లో రూం నంబర్ 172. పురాతన వస్తుశాఖ వాళ్ళ తవ్వకాల్లో బయటపడినట్లున్నాయ్, బెంచ్‌లు. 1945లో పెట్టారు మరి ఈ కాలేజ్‌ని! ఎంతమంది గొప్పవాళ్ళు కుర్చున్నారో ఈ క్లాస్‌లో, ఇవే బెంచ్‌లపై.పాత బిల్డింగ్, పాత క్లాస్, పాత బెంచెస్ కానీ అంత కొత్తదనమే!    

ఇంతలో పరిచయాల ప్రోగ్రాం మొదలైంది. ఇందాక ఇచ్చిన నంబర్లో  లాస్ట్ మూడు డిజిట్స్ వరుస ప్రకారం ఒకొక్కరు నించొని వాళ్ళని వాళ్ళు ఇంట్రడ్యూస్  చేసుకుంటున్నారు. 201,202,203............ 

పక్కవాళ్ళని పరిచయం చెసుకోవడం, నా వంతు వస్తే ఎం చెప్పాలా అని ఆలోచన, చెప్పేవాళ్ళు ఎలా చెబుతున్నారో గమనించడం, ఆపైన అటుపక్క కుర్చున్న అమ్మాయిల్లో ఎవరైన బాగున్నారా అని జిల్ జిల్ జిగ (మొదటి రోజు మరి!)...........

ఇంతలోనే 239 దాకా వచ్చింది.  

""షేక్ మహమ్మద్ రిజ్వాన్, ఫ్రమ్ అనంతపూర్. ఇంటర్ ఇన్ శ్రీసాయి కాలేజ్."- రిజ్వాన్ ఆ!, ఎలారా పలికేది!?

ఒకే, ఇట్స్ మై టర్న్ నౌ (ఎందుకని గుండె ఇంతలా కొట్టుకుంటుంది?) .

" .................................. ఫ్రమ్ సూర్యాపేట్, నల్గొండ డిస్ట్రిక్ట్. డిడ్ మై ఇంటర్ ఫ్రమ్ విశాఖ డిఫెన్స్ అకాడెమీ, గాజువాక, విశాఖపట్నం"- చెప్పి కుర్చుని, హమ్మయ్య అనుకున్నా.

                                                           ******************

అమరావతి హాస్టల్. మెస్ రెజిస్టర్లో  పేరు ఎంటర్ చెయ్యాలి. 

"నంబర్ ఎంత?" - మెస్‌లో కుర్చున్న వ్యక్తి అడిగాడు. (అతని పేరు ప్రసాద్ అని తర్వాత తెలిసింది.  తర్వత్తర్వాత బాగా పరిచయం అయ్యాడు.)

"ఏం నంబర్?"

""రూల్ నంబర్"

"అడ్మీషన్ నంబర్ ఆ?"

"హుఁ"

వెంటనే రూమ్ లోకి వెళ్ళి, ఆ పది అంకెల నంబర్ ని ఒక స్లిప్‌పై రాసుకుని పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చా పోటుగాడిలా.  

""జీరో సెవెన్ జీ....."

"లాస్ట్ మూడు అంకెలు చాలు"

వార్ని. అదేదో ముందే చెప్పి తగలడొచ్చుగా!

""టూఫార్టీ"

"ఇక్కడ సైన్ చెయ్"- ఆ పక్క న అల్రెడి నా నంబర్ రాసి ఉంది.

                                                    *****************

తర్వాతి రోజూ ఇంట్రడక్షన్లే. ఈపాటికి అర్థమైంది, రూల్ నంబర్ ఎంత అవసరమో. వచ్చిన ఆ రెండో రోజు అమరావతికి వెళ్ళే దారిలో ఒక సీనియర్‌కి దొరికిపోయాం.

"ఏ బ్రాంచ్ రా?"

"EEE సర్"

"EEE ఏంది బే  _కా?"

"Electrical and Electronics Engineering సర్"

"నంబర్ ఎంతర?"-కసురుకున్నట్లు అడిగాడు.

"240 సర్" 

"240 ఏందిరా _____గా? ఎంత కొవ్వు రా నీకు!? పూర్తిగా చెప్పు." -పుట్టి బుద్ది ఎరిగిన నాటి నుండి, ఎవరూ తిట్టనన్ని బండ బూతులు తిడుతున్నడనే ఉక్రొశం, మొదటి సారి ర్యాగింగ్ వల్ల కలిగిన ఉద్వేగం, ఇంకా కారణం తెలియని నవ్వు ( అది బయటికి కనపడకుండా విశ్వ ప్రయత్నం).

" జీరొ సెవెన్ జీరొ వన్ ఎ జీరొ టు ఫోర్ జీరొ" 

" ఏంటే? ఇంకోసారి చెప్పు?"

"0701A0240"

" చేరి రెన్...డు రోజులైంది (అదేదో 200 రోజులైనట్లు!), ఇంకా నంబర్ కూడ తెలియదు బే?"- ప్రపంచంలో   ఇంతకన్నా పెద్ద తప్పు ఇంకేం వుండదేమొ అన్నట్లు ఆ ఫేస్‌లో  ఎక్స్ ప్రెషన్. నిజంగా ఇది అంత ఘోరమైన తప్పా? అయ్యే ఉంటుంది. ఛ! వెదవ జీవితం, ముఖ్యమైనవి తప్ప అన్ని విషయాలూ గుర్తుంటాయ్.        

ఇంతలో దూరంగ వాచ్ మన్ విజిల్.

"రేయ్ 240, నువ్వు నంబర్ సరిగా నేర్చుకుని, ఓ 500 సార్లు దాన్ని రాసి కనిపించ్రా. ఇక దొబ్బెయ్యండి"- (నిజానికి అన్న గారు వాడిన ఆ చివరి పదం ఇంకాస్త అచ్చ తెలుగు!)

బతుకు జీవుడా అనుకుని హస్టల్‌కి పరిగెత్తా. వెళ్ళగానే చెసిన మొదటి పని- 07001A0240,

07001A0240,

07001A0240,

07001A0240

..................

రాత్రి హస్టల్లో సరదా సంభాషణ మధ్య తెలిసింది, ప్రతీ ఒక్కడికి వాడి నంబర్ సీనియర్ హెల్ప్ చెస్తాడట ( ఏ రకమైన హెల్ప్ అన్నది ప్రస్తుతానికి అప్రస్తుతం, అక్కడిదాక అసలు ఆలొచన వెల్లలేదు- సాదారణంగా కొత్తగా కాలెజీ లొ చెరిన వారికి ఎవరికీ వెల్లదు). నాలుగు సంవత్సరాల సీనియర్స్ లోనూ సేం నంబర్ ఉన్న వాళ్ళు క్లోజ్‌గా ఉంటారట, ఓ చిన్నపాటి ఫ్యామిలీలా! సో, ఇదన్నమాట ఆ సీనియర్ నంబర్ అడగటానికి కారణం.

             *****************************************************************

        రోజులు గడుస్తున్నాయ్. మొదటిసారి   EDC ల్యాబ్ కి వెళ్ళాం, పాత   డిపార్ట్‌మెంట్లో. నా బ్రాంచి పేరులో ఎలక్ట్రానిక్స్ ఉంది కాబట్టి ఇది కూడ నాదే అన్న ఫీలింగ్‌తో  అడుగు పెట్టా. అక్కడికి వెళ్ళాక ముగ్గురు, ముగ్గురుగా బ్యాచెస్ చేశారు- రూల్ నంబర్ల ప్రకారం. 239, 240, 242. హ! ఇదీ సంగతి. ఈ నాలుగు సంవత్సరాలు ఈ నాయాల్లతొ (238, 239, 242) గడపాలన్నమాట! మొదటి సారి ఆ నంబర్‌కి  ఉన్న పవర్ లీలామాత్రంగా కన్పించింది (ఈ సంగతి ముందే తెలిస్తే ఎంత బాగుండురా!).

క్లాస్‌లో సగం మందిని (మొదటి 25 నంబర్స్) first batch అని, రెండో సగాన్నిsecond batch అని విడదీసారు. అగ్ర కులం-అధమ కులం, ధనిక-పేద, పట్టణ ప్రజ-పల్లె ప్రజ, సీనియర్-జూనియర్, ఫస్ట్ బ్యాచ్-సెకండ్ బ్యాచ్....................... సాయి రాం, ఏంటయ్యా ఈ విభజన?

ఆ రోజు సాయంత్రం హస్టల్లో............                                                

201-రవిందర్

202-సతీష్

203-రవి మొహన్ 

...............

................

వీడు (242 రాజేష్) ఇవన్నీ ఎలా గుర్తుపెట్టుకున్నాడు? జస్ట్ నిన్ననే కదా ఆ ఇద్దరు సీనియర్లు క్లాస్‌లో అందరి నంబర్లూ గుర్తుపెట్టుకోమని ఆర్డర్ జారీ చెసారు. వీడప్పుడే అన్నీ పిడేసాడు- పిడి నాయాల. CR గా వుంటె కాస్త లీడర్షిప్ లక్షణాలు వస్తాయనుకున్నా, ఇలా అందరి నంబర్లు బట్టి కొట్టాల్సి వస్తుందనుకోలెదు. 

                                                 *************

"నంబర్ ఎంత బె?"- కాస్త సెక్యూరిటి తగ్గడంతో సీనియర్స్ అమరావతి పై దండయాత్ర చెసారు.

"240" (ఇప్పుడు రోజులు మారాయ్. మొత్తం వినేంత ఓపిక లేదు)

"S.D చెప్పు"-Self Description. ఇప్పటికి ఓ వంద సార్లు చెప్పుంట. అయినా నా గురించి నేను చెప్పుకోవడంలో ఏదో ఆనందం ఉంది- అది బయట పడకుండా సీనియర్ ముందు ఎడుపుగొట్టు ముఖం వేసుకుని మొదలుపెట్టాను. ర్యాగింగ్ జరిగేప్పుడు అడిగే ఒక కామన్ ప్రశ్న-"నీ సీనియర్ ఎవరు?" మన సమాధానాన్ని బట్టి తర్వాతి ప్రశ్న-తెలియక పోతే తిట్లు, తెలిస్తే 'తెలియదు సార్ అని చెప్పేదాక ప్రశ్నలు-3rd ఇయర్ సీనియర్ ఎవరు, ఫైనల్ ఇయర్ సీనియర్ ఎవరు, passed out సీనియర్ ఎవరు............. ఎలా తెలిసేది? ఒకరిద్దరికి తప్ప ఎవరికీ సెకండ్ ఇయర్ సీనియర్ కూడా తెలియదు. "తెలుసుకో బే" అని అరుస్తారు. అడక్కముందే క్లూ కూడ ఇస్తారు- నీ సీనియర్ క్రికెట్ బాగా ఆడతాడు, టాపర్, స్టేజ్‌పై చించేస్తాడు, కేక, రచ్చ, తురుం, ఇనుం.......................ఇన్ని చెప్పినప్పుడు ఆ పేరేదో చెప్పొచ్చు కదా! ఊహు, లేదు. మేమే కనిపెట్టాలి. 

ఇంకొన్ని రోజులు ర్యాగింగ్ జరిగేసరికి నేనూ, రాజెష్ (242) గాడు ఓ తీర్మానానికి వచ్చాం- మమ్మల్ని ఇద్దర్నీ కల్పి మాటిమాటికీ ర్యాగింగ్ చెసే ఆ ఇద్దరూ మా సీనియర్లు అయ్యుంటారు. ఎవరు ఎవరికి సీనియర్ అనేది ఇంకా మిస్టరీనే!

ఒక రోజు C ల్యాబ్ రెజిస్టర్లో రాజెష్ గాడు సీనియర్ల పేర్ల లిస్ట్ చూసాడు. ఆ వార్త సెకండ్లలో క్లాస్ అంతటికీ పాకింది. కాసేపట్లో అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ సీనియర్ల పేర్లని ఇంకొకరికి చెప్పి సంబర పడుతున్నారు.

నా సీనియర్ పేరూ దొరికింది.

కనక రాజు.

పేరు పక్కా మాస్‌గా ఉంది. ముందు వేసిన అంచనా (ఆ ఇద్దరిలో ఒకడు) తప్పై ఉండొచ్చు.

                                                 *************

అమరావతి హస్టల్ పక్క గ్రౌండు. (క్యాంపస్ గోడ దూకితే, రోడ్డు అవతల పక్కన వుంటుంది. కాలేజ్ గ్రౌండ్‌కి first years వెల్లడం నిషిద్దం.)

సూర్యాస్తమయ సమయం. 

మిగతా జూనియర్లని తోలుకురమ్మని డేస్కాలర్ అభినవ్(218) గాడిని హస్టల్ కి పంపారు. ఇప్పటికి నా సీనియర్ పేరు తెల్సింది, కానీ పర్సన్ ఇంకా తెలియదు.

సీనియర్లంతా గోడపై కూర్చున్నారు. సాదారణమైన ర్యాగింగే- పెంపుడు కుక్కని ఆడించినట్లు వాళ్ళు బాల్‌ని దూరంగా విసరడం. ఆ కుక్కలకన్నా హుషారుగా మేం పరుగెత్తడం. మారే రోజులతొ పాటే ర్యాగింగ్ కూడా మారింది- కష్టపడే దశ నుండి, ఇష్టపదే దశ దాకా. ఇంతలో ఇయర్‌ఫోన్స్ సీనియర్ (పేరు వీరవిహార్ అని తర్వాత తెలిసింది) అభినవ్ గాడితో కొత్తగా వచ్చిన చార్మి సినిమా లోని పాటకి డ్యాన్స్ వేయించాడు. అది చూసి ఆనందిస్తుంటే, "అరేయ్  240, నువ్విటు రార"- ఇంతకుముందు రెగ్యులర్‌గా ర్యాగింగ్ చేసే సీనియర్లలో ఒకతను పిలిచాడు (ఈ పాటికి ఇతని పేరు సిద్దు అని, నంబర్ 242 అని తెలిసింది).

"బుక్స్ అడిగావా నీ సీనియర్‌ని? నీ సీనియర్ ఎవరో తెల్సుకోవా?"

"ఎలా అన్నా? ఎవర్ని అడిగినా ____ భే అంటున్నారు. మీరన్నా చెప్పండి."

"ఇంకెవర్రా? మెమిద్దరం కలిసి ఎన్నిసార్లు ర్యాగింగ్ చెసాం రా?"

"థాంక్స్ అన్నా"

నా అనుమానం నిజమైంది.

అన్నని పలకరించడం, ఓ రెండు మూడు పేద్ద క్లాస్లు, వారసత్వంగా వచ్చిన పుస్తకాలు, అనసూయ సినిమా, అటుతర్వాత మొత్తం B.Tech లైఫ్ గురించి అన్న ఙాన ప్రబోదం, ఇంతలో Get Together పార్టీ.....................

                                          *****************

వేసవి. అనంతపురం వేడి, అమరావతి హస్టల్ ముందు చెట్లకు ఎరుపు రంగు పూలు, హస్టల్లో నీటి కొరత, మేడపై నిద్దురలు........................

మొదటి IPLతో పాటు, Exams కూడా వచ్చాయి. ఇక్కడ హల్ టికెట్ నంబర్ కూడా సేం నంబర్. ముందు 241, వెనక రిజ్వాన్ గాడు. ముందు 241 ఎడిషన్ల మీద ఎడిషన్లు. దీని జీవిత చరిత్ర కానీ రాస్తుందా పేపర్లలో? నా పక్కన ఉన్న అమ్మాయి (229) నుంచొని రాయడం చూసి ఆ రోజు సాయంత్రం store keeper తో గొడవ. 

ఆ పక్కన 49 రాజేష్ (ఇద్దరు రాజేష్ లు ఉండటం తో 49 రాజెష్, 42 రాజేష్ అని పిలవడం పరిపాటి).  

ఇంత నిర్భయంగా ఉండటం ఎలా సాధ్యం?

8 సబ్జెక్ట్లు, నాలుగు ల్యాబ్‌లు.

మొత్తానికి మొదటి సంవత్సరం పూర్తి చెసాం.

                                                           ***************

నిరంతరం సూర్యరశ్మితో, చురుగ్గా ఉందే అమరావతి నుండి పాత బడిన గోడలు (ఏదొ ప్రపంచ యుద్ధంలొ సైనికులు బుల్లెట్లతో చెసినట్లు లెక్కలేనన్ని రంద్రాలు వాటికి), మద్యలో చెట్లతో నిండి ఉండే అజంతా హస్టల్ కి మారిపోయాం. ,

  

Now we are seniors! మరి సీనియర్స్ అన్నాక ప్రతాపం చూపించటానికి జూనియర్స్ కావాలి కదా! సెప్టెంబర్ వచ్చేసింది. అయితే మా కన్నా భారీ సెక్యూరిటీ తో దిగారు మా జూనియర్లు. ఎలా ఈ నాయాల్ల తాట తీయడం? (ఫస్ట్ ఇయర్లో  Applied Physics-పద్మజా రాణి మేడం క్లాస్‌లో చెప్పినట్లు గానే జరిగింది. అప్పుడు  ర్యాగింగ్ చెయ్యమంటే చేయ్యం అన్న వాళ్ళం, ఇప్పుడు చెయ్యడనికి సేఫ్ ప్లేస్‌లు వెతకడంలొ తలమునకలై వున్నాం.)

అవకాశం వచ్చింది. Official freshers party. బయట వేట కుక్కల్లా వేచి చూస్తున్న మా నుండి జూనియర్లని కాపాడటనికి కాపలాకాస్తున్నారు, కాలేజీ యజమాన్యం. ఎలగబ్బా ఈ సైనిక వలయాన్ని చెదించడం?...........................

అది ఆడిటొరియం. జూనియర్లంతా ముందు వరుసల్లో కూర్చున్నారు. వాళ్ళ వెనక కొంతమంది వర్కర్స్ ఆ తర్వాత వీళ్ళని ర్యాగింగ్ చెయ్యడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తున్న కొంతమంది సీనియర్లు. ఇలా అయితే లాభం లెదు. వెంటనే వెనుకాల డోర్ నుండి కాకుండా, మెయిన్ డోర్ నుండి ఎంటర్ అయ్యా. అక్కడ స్ట్రెయిట్‌గా కాపలా కాస్తున్న వ్యక్తి దగ్గరికి వెళ్ళి,   

"సర్, వెనకన వాళ్ళని కంట్రోల్ చెయ్యడం కష్టంగా ఉంది, ఇంకో ఇద్దర్ని అక్కడికి పంపుదాం."- ఈ విషయాల్లో నేనె నీకంటే పెద్ద expertని అన్నట్లు పైకి గాoభీర్యం, పడతాడా-పడేసి తంతాడా లోపల భయంతో కూడిన అనుమానం!

"నువ్వే ఇయర్?"- సాయిరాం!! అడక్కూడదనుకున్న ప్రశ్న అడిగేసాడు.

"Anti Ragging Squad సర్, సెకండ్ ఇయర్"- అదొకటి ఉందని ఫస్ట్ ఇయర్‌లో విన్నా.

"అయితే నువ్వు వెనక్కి వెళ్ళు."

హుర్రే! గొర్రెల గుంపులోకి (జూనియర్లు కదా!) కాపలదారి తోడేలుని పంపినట్లనిపించింది. ఇక పండగే పండగ...................

నేను వెళ్ళడమే కాదు, మా బ్యాచ్‌ని కూడా పిలిచా, గొర్రెల గుంపు పైకి. ఇలా ఎంజాయ్ చెస్తుండగా పురుష్ (228) మామ అరిచాడు/పిలిచాడు.

"రేయ్ వీడి నంబర్ 240 అంట"

"240 ఆ?"

"అవున్సార్."

"పేరు?"

"సోమకేశవులు"

"ఏ ఊరు బే?"

..........................

వీన్ని చూస్తే అనుమానించలేనంత అమాయకుడిలా ఉన్నాడు. వీడన్నమాట కొత్త వారసుడు.

"నువ్విటు రార"

కాసేపు మాట్లాడి, మా వాళ్ళ కంటపడని చోట కూర్చొబెట్టి వచ్చాను.

ర్యాగింగ్ సీజన్ జోరందుకుంది. పర్సంటేజ్‌లో కాకపోయినా, క్లాస్ పీకడంలో నా సీనియర్ కన్నా రెండు ఆకులు ఎక్కువే తిన్నాను. నా జూనియర్‌ని  తీసుకెళ్ళి లైబ్రరీ లో నాకు వేద వాక్కుల్లాంటి పదాల్ని చదివించాను.

(The heights by ........................................... strove hard, Day and Night)

కాలేజ్ అంతా తిప్పి మొత్తం B.Tech లైఫ్‌పై నాకే తెలియనంత చెప్పా. లెక్కలేనన్ని సలహాలు, సూచనలు. అంతసేపు కాకపోయినా ఆ తర్వాత కూడా ఇదే పద్దతి కొనసాగింది. 

(ఈ మద్యనే ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, GATEలో 312 ర్యాంక్ వచ్చిందని. బహుశా నేను గర్వంగా ఫీల్ అవుతానని వాడికి తెలుసు అనుకుంటా!)

                                      **********   

మా క్లాస్‌లో వాళ్ళ నంబర్లే కాదు, ఈ నంబర్లకి (Admission no./roll no./Hall ticket number or just number) ఎంత craze అంటే మిగతా బ్రాంచెస్ వాళ్ళ నంబర్లు కూడా తెలిసేవి. 

ఆయా వ్యక్తులని బట్టి నంబర్లకి గుర్తింపు, నంబర్లని బట్టి వ్యక్తులకి గుర్తింపు.

టీవీ యాడ్‌లో AXE ఎఫెక్ట్‌లా, ఈ నంబర్ ఎఫెక్ట్‌కి అందరూ పడిపోవాల్సిందే- కొన్ని సార్లు ఒకే రకం నంబర్లున్న గ్రూప్‌కి పేర్లు కూడ-202,212,222,232,242: Palindrome series( ఈ సిరీస్ గెట్ పార్టీ పెడతామని కూతలు కూసేవాల్లు 232 & 242), 30 సిరీస్-కరువు బ్యాచ్ (మొత్తం సిరీస్ లో ఒక్క అమ్మయి కూడ లేదని!), 40 సిరీస్-నేనూ, నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ వుండేవాళ్ళు కాబట్టి ఇదే రచ్చ సిరీస్ అని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం, 232,233,234-రూంమేట్స్, నంబర్ 50 (లాస్ట్ నంబర్), నంబర్ 1 (మొదటి వాడు-ఏ ఎగ్జాం అయినా ఫస్ట్ ఫేస్ చెయ్యాల్సిన వాడు), email idలని ఆ నంబర్ వచ్చెట్లుగా క్రియేట్ చేసుకునే వాళ్ళం, సెకండ్ఇయర్‌కి వచ్చేసరికి అందరూ వాళ్ళ సెల్ నంబర్‌లో లాస్ట్ మూడు అంకెలు వాళ్ళ నంబర్ వచ్చేట్లు చూసుకునే వాళ్ళు, అలాగే క్లాస్‌మేట్ల ఫోన్ నంబర్లని పేర్లకు బదులు ఈ నంబర్ తో సేవ్ చెసుకునే వాళ్ళం (చాలామంది ఇప్పటీకీ ఇలానే చెస్తారు!), క్రికెట్ మ్యాచ్ చుసేప్పుడు మా నంబర్ స్కోర్ వస్తే ఉత్కంఠ-పక్క నుండి అరుపులు!  

ఇలా ఆ నాలుగు సంవత్సరాలు ఆ నంబర్లు మాకు రెండో పేరులా పనిచేసాయి. మా JNTU జీవితం లో విడదీయని బాగం అయిపొయాయి.